Πατρινή δέχτηκε σεξιστική επίθεση … και τον έστειλε στο δικαστήριο. Δείτε τι έγινε

Έχει περάσει σχεδόν 1.5 χρόνος από τότε που δέχθηκα μια χυδαία επίθεση καθώς περπατούσα σε κεντρικό δρόμο της πόλης. Ήταν μεσημέρι Αυγούστου, κι ενώ προχωρούσα, αισθάνθηκα πως κάπου πιάστηκε η φούστα μου. Στην αρχή, πίστεψα πως πιάστηκε σε κάποιο κλαδί, καθώς το σημείο που βρισκόμουν ήταν γεμάτο με λουλούδια και φυτά. Όμως, όταν γύρισα πίσω μου, είδα έναν άνδρα, ο οποίος μου κρατούσε την φούστα και έκανε μορφασμούς σεξιστικού περιεχομένου και επιχείρησε να με θωπεύσει. Εκείνη την ώρα, σοκαρισμένη άρχισα να φωνάζω και να τον ρωτάω με ποιο δικαίωμα προέβη σε αυτή την ενέργεια… Εκείνος δεν απάντησε τίποτα και αμέσως προσπάθησα να καλέσω την αστυνομία, η οποία ανταποκρίθηκε άμεσα. Παράλληλα, διερχόμενος οδηγός που είδε το σκηνικό, ναι μεν φώναξε στον άνδρα από το αυτοκίνητό του, αλλά δεν κατέβηκε να με βοηθήσει και έφυγε. Εκείνη την στιγμή, κατέφθασε η αστυνομία στο σημείο που βρισκόμουν, η οποία ήρθε σε μικρότερο χρονικό διάστημα των 2 λεπτών, και αφού φρόντισε να πληροφορηθεί ενδελεχώς για το συμβάν οδηγηθήκαμε στο αστυνομικό τμήμα. Εφόσον ολοκληρώθηκε η απαραίτητη διαδικασία των καταθέσεων, ο δράστης παρέμεινε στο κρατητήριο. Πριν λίγες μέρες, πραγματοποιήθηκε το δικαστήριο, στο οποίο και δικαιώθηκα.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο νόμος έχει γίνει πλέον αρκετά αυστηρός σε τέτοια περιστατικά κατά γυναικών και ειδικότερα συμβάντων που προσβάλλουν την γενετήσια αξιοπρέπεια. Πολλοί άνθρωποι, δυστυχώς, θα επέλεγαν την σιωπή και την αδράνεια… Όμως, εγώ έχω μάθει να λέω τα πράγματα με το όνομά τους και όχι να κρύβομαι πίσω από αυτά. Ζούμε σε μια Δημοκρατική κοινωνία με νόμους και κανόνες, γι’αυτό δεν θα πρέπει οι άνθρωποι αυτοί να μένουν ατιμώρητοι. Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να σπάσουμε την σιωπή, ώστε να μην διαιωνίζεται άλλο αυτή η νοσηρή κατάσταση, να δοθεί ένα τέλος και όλοι αυτοί οι άνθρωποι να έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεων τους, καταφεύγοντας στην δικαιοσύνη;

Μήπως να δώσουμε ένα τέλος στο “Δεν βαριέσαι, που να μπλέκω τώρα;”

Μήπως να δώσουμε ένα τέλος στο ” καλά να πάθει με αυτά που φόραγε” της κοινωνίας;

Θα κλείσω με τον στίχο του ποιητή Τ. Λειβαδίτη:

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για το δίκιο!»