Η κοινωνία πάνω απο το κόμμα . *Θεμης Μπάκας*

Η κοινωνία πάνω από το κόμμα Του Θέμη Μπάκα Η ανάδειξη, με ευρεία πλειοψηφία από τη βάση, του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, συνιστά μια σαφή λαϊκή εντολή για τη μετατροπή του κόμματος μας σε μια μεγάλη προοδευτική παράταξη και την ώσμωση της με το κοινωνικό σύνολο. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθούμε, ανεξαιρέτως, όλες και όλοι, μακριά από προσωπικές στρατηγικές και σκοπιμότητες, ώστε να κτίσουμε σταδιακά μια ουσιαστική, προγραμματική και βιωματική σχέση, που θα πρέπει να συνδέει ένα κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς με τον κόσμο που εργάζεται και παράγει στη βάση της κοινωνίας: τους ελεύθερους επαγγελματίες, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τους εργαζόμενους, αλλά και τους νέους που πλέον δεν έχουν καμία ελπίδα για το μέλλον τους και φεύγουν στο εξωτερικό αναζητώντας μια καλύτερη και δικαιότερη ζωή. Επομένως, αδιαπραγμάτευτες προτεραιότητες μας πρέπει να είναι να κατεβάσουμε το κόμμα στην κοινωνία και να βάλουμε την κοινωνία πάνω από το κόμμα. Στο πλαίσιο αυτό, δεν γίνεται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ να αποφασίζουν ξαφνικά ότι δεν τους αρέσει η κοινωνία και να περιχαρακώνονται στην ασφάλεια ενός ιδεολογικού «άβατου», περιμένοντας, ωστόσο, από την ίδια την κοινωνία που της γυρίζουν την πλάτη να ικανοποιήσει τις προδιαγραφές που βάζει ένα κομματικό ιερατείο. Δεν γίνεται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να θεωρούν ότι σήμερα η κοινωνία χρειάζεται κείμενα σκέψεων και συμβουλών, κείμενα που το μόνο που εξυπηρετούν στη συγκεκριμένη συγκυρία είναι τα προσωπικά οφίτσια, τις ατομικές επιδιώξεις και επιτυχίες.

Η κοινωνία σήμερα «απαιτεί» ουσιαστικές πολιτικές προτάσεις, προτάσεις για την βελτίωση της καθημερινότητας μας, όχι σκέψεις και νουθεσίες. Χρειαζόμαστε στελέχη που θα επικοινωνήσουν με την κοινωνία, στελέχη που έχουν επαφή με την κοινωνία, στελέχη που έχουν εργαστεί και διαθέτουν επιστημονική κατάρτιση σε τομείς που αφορούν άμεσα την κοινωνία, με άλλα λόγια στελέχη από την κοινωνία για την κοινωνία. Δεν μπορεί εκατομμύρια πολίτες που κινούνται στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο της σύγχρονης Αριστεράς να μένουν χωρίς πολιτική εκπροσώπηση, επειδή δεν ικανοποιούν κάθε κουτάκι στη μακρά λίστα κομματικών προαπαιτούμενων ορισμένων. Κι εν τέλει, δεν γίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ να αφήνει την παραγωγική Ελλάδα έρμαιο των πειραματισμών μιας ελίτ που ενδιαφέρεται μονάχα για την αναπαραγωγή των προνομίων της και την μονομερή εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων, εις βάρος των πολλών. Με γνώμονα την παρακαταθήκη του Αλέξη Τσίπρα, επιβάλλεται να καλλιεργήσουμε και πολύ περισσότερο να κυνηγήσουμε ένα όραμα, όπου η Αριστερά της εμπειρίας και της γνώσης, της δημιουργίας και της παραγωγής θα βάζει το οργανωτικό και πολιτικό πρόταγμά της και θα συμπαρασύρει την κοινωνία σε ένα μέλλον ευημερίας, προόδου και δικαιοσύνης. Κι αυτό, λοιπόν, που κάποιοι το αντιλαμβάνονται ως ιδεολογική έκπτωση, η κοινή πολιτική λογική το λέει πολιτική ενδυνάμωση, ενώ είναι απολύτως βέβαιο ότι η Ιστορία θα το καταγράψει ως μια κοινωνική δικαίωση.