Η γη της Ελιάς – Εμφύλιος στην οικογένεια Βρεττάκων: Η σειρά του MEGA TV είναι έτοιμη για τεράστιες ανατροπές.
Τι θα δούμε και θα μας καθηλώσει στην τηλεόραση; Όλες οι απαντήσεις παρακάτω. Αυτό που μπορούμε να αναφέρουμε είναι ότι δεν σταματάνε οι συγκρούσεις. Αυτά βέβαια αφού σας αποκαλύψουμε τι θα γίνει με την συνέχεια της σειράς. «Η Γη της Ελιάς» επέστρεψε. Η αγαπημένη σειρά του MEGA μπήκε ξανά στη ζωή μας με τα επεισόδια της δεύτερης σεζόν.
Η Γη της Ελιάς: «Κοιμήσου πρίγκιπα μου!»
«Οι γιατροί δεν θα αφήσουν καμία απολύτως ελπίδα για τη ζωή του Κίμωνα και τους ανακοινώνουν τα δυσάρεστα νέα, Η Ασπασία μην έχοντας κάτι άλλο πια να περιμένει απευθύνεται στην Παναγία μέσα από την προσευχή της.»
«Έρχομαι σε σένα γιατί είσαι μάνα και σπλαγχνικιά και θα με καταλάβεις.. Όταν τον γέννησα ήμουνα η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο! Τον κοίταζα και χανόμουν στα μάτια του. Δεν ήθελα τίποτα άλλο από το να τον νοιάζομαι, να τον φροντίζω, να τον αγαπάω.»
«Μετά ξεχάστηκα… ήθελα να κάνω πράματα και για μένα, μικρό κορίτσι ήμουνα κι εγώ… δεν ξέρω αν τον νοιάστηκα όσο θα έπρεπε, αν ήμουνα καλή μάνα..μάλλον δεν ήμουνα! Αλλά όχι τόσο κακιά που να μ’ αξίζει αυτή η τιμωρία! Το αγαπάω το παιδί μου! Μ’ όλη την δύναμη της ψυχής μου! Μου ξεριζώνονται τα σωθικά! Μην μου τον πάρεις! Δεν μπορώ να διαχειριστώ το αδιανόητο.. Σε παρακαλώ.. κάνε ένα θαύμα!»
Οι προσευχές όμως δεν θα εισακουστούν και αφού πάρουν την απόφαση για τη δωρεά οργάνων του Κίμωνα πρέπει να πούνε και το τελευταίο αντίο στον γιό τους.
«Κορώνι μου..παλικάρι μου.. μονάκριβε μου..εδώ είμαι..στο πλάι σου..κι ο πατέρας σου είναι εδώ..δεν θα σ’ αφήσουμε..γύρνα πίσω σταυραητέ μου..μη μας φεύγεις, δεν θα το αντέξω..Οι γιατροί λένε ότι δεν γίνεται τίποτα πια.. δεν θέλω να τους πιστέψω.. Εσύ είσαι Μανιάτης… έχεις το ***καπρίκιο το μανιάτικο στο αίμα σου….βγάλτους ψεύτες.»
«Ώρα να κοιμηθείς.. να ξεκουραστείς κορώνι μου..εγώ είμαι εδώ για να φυλάω τον ύπνο σου και να σε νανουρίζω..»
«Παιδί μου, καλησπέρα σου, που ήρθα στον οντά σου
σού ΄φερα μοσχολίβανο να ΄χεις τη μυρωδιά του.
Ήλιε μου του μεσημεριού κι αστέρι του μεσονύχτιου, φεγγάρι μου λαμπρότατο, και πού θα βασιλέψεις;
Κανίστρι μου χρυσό βεργί και άσπρο μου καριοφίλι,
μήτε στην πόρτα φαίνεσαι μήτε στο πανεθύρι.
Κυπαρισσάκι μου ψηλό και στην κορφή ασημένιο,
ως πότε να σε καρτερώ και να σε περιμένω;
Καρδιά μου απαρηγόρητη, λίγο παρηγορήσου,κι άλλες πολλές το πάθανε, δεν είσαι μονάχη σου.»
«Κοιμήσου πρίγκιπα μου!»
