Διονύσης Γράψας: Oυδείς έγινε αρχηγός κόμματος σε ένα βράδι!

Η φράση αποδίδεται ιστορικά στον Ασημάκη Φωτήλα, κατά τα εγκαίνια του πολιτικού γραφείου του Ανδρέα Παπανδρέου στην Πάτρα, στις αρχές του 1964. Φυσικά για τον Στέφανο Κασσελάκη , δεν έχουμε ακούσει κάτι τέτοιο ακόμα. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές τέτοιου είδους «προφητικές» κουβέντες δεν έχουν ειπωθεί. Ο ερχομός όμως του νέου αυτού πολιτικού αστέρα, φαίνεται πως ταράζει τα νερά στο Σύριζα και όχι μόνο.

Η παρουσία του αμέσως σε κερδίζει. Είναι καθ’ εικόνα και ομοίωση ένας κεντροαριστερός Μητσοτάκης. Χωρίς όπως λέει ίδιος να φέρει στις πλάτες του ένα όνομα με «κληρονομικά» βάρη. Με σημείο αιχμής την επικοινωνιακή του υπόσταση μας ζητάει να τον προσέξουμε. Θα πρέπει να προσέξει και ο ίδιος όμως, το γεγονός ότι οι πολίτες ψηφίζουν με τα ψηφοδέλτια και όχι με ομολογίες στα ΜΚΔ. Με αυτά, μάλλον περισσότερο εκτονώνονται, παρά φανερώνουν την εκλογική τους προτίμηση.

Ο Κασσελάκης φαίνεται πως έχει επενδύσει σε μια μεσσιανικού τύπου εικόνα. Και εν μέρει δεν έχει άδικο. Ξέρει από ότι φαίνεται να χειρίζεται τα σύμβολα(τάφοι Βενιζέλων, επίκληση της εφοπλιστικής του ιδιότητας) αποκηρύσσοντας ταυτόχρονα μετά βδελυγμίας τα funds που τόσες αλγεινές εντυπώσεις προκαλούν στους πολίτες. Αντιλαμβάνεται επίσης πολύ καλά πως με αυτόν τον τρόπο βγάζει εκτός κούρσας τους συνυποψηφίους του και ποιος ξέρει ίσως τους αναγκάσει, να αποσυρθούν μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα, του οποίου υπήρξαν πρωτοκλασάτοι συνοδοιπόροι στο κόμμα και την κυβέρνηση.

Πολλοί βέβαια είναι εκείνοι που υποστηρίζουν πως η Ελλάδα, δεν είναι έτοιμη ακόμα για ένα τέτοιο προφίλ ηγέτη. Εστιάζοντας κυρίως στην προσωπική του ζωή. Ο χώρος όμως στον οποίο ανήκει ο Κασσελάκης, οφείλει να πρωτοστατήσει σε ανάλογου τύπου αγώνες. Και να παλέψει για την αλλαγή ρόλων και συσχετισμών μιας βαθύτατα συντηρητικής κοινωνίας που στον ύπνο της βλέπει….ηλεκτρονικές ταυτότητες. Να μην σταθεί σε μικρότητες και κουτσομπολιά, αλλά να μιλήσει για αρχές και αξίες.

Σε πρώτη φάση όμως, καλείται ο ίδιος να συμβάλλει στην αναμόρφωση του κόμματος του. Στην αντιπαράθεση για την διεκδίκηση της ηγεσίας του Σύριζα, οφείλει να εστιάσει στο σπάσιμο της κλειστής νοοτροπίας του και κυρίως στην ορθή αναζήτηση της εκλογικής του διπλής αποτυχίας τον Μάιο και τον Ιούνιο. Για την οποία μέχρι σήμερα και εν μέσω της θερινής ραστώνης ουδεμία γενναία αυτοκριτική κατατέθηκε από τα στελέχη του, που ακόμα ενδεχομένως βιώνουν το σοκ της αποχώρησης Τσίπρα.

Ο Κασσελάκης καλό θα ήταν να μην προβάλλει από την άλλη την εικόνα του θύματος που η πατρίδα τον κυνήγησε. Και τον ανάγκασε να ξενιτευτεί πέρα από τον Ατλαντικό όπου έγινε μεγάλος και τρανός. Γιατί για εκείνους που έμειναν πίσω και τα υπέμειναν όλα, μπορεί να εκληφθεί και ως ύβρις. Αν δεν κάνει σοβαρά λάθη λοιπόν, ενδεχομένως να βρισκόμαστε ενώπιον του τέλους της ακώλυτης άσκησης της εξουσίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ένα πάντως είναι σίγουρο: ουδείς έγινε αρχηγός κόμματος σε ένα βράδι!

*Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι ιστορικός και εργάζεται στην ιδιωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση.