Διατροφικές διαταραχές: Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε το παιδί μας;

Οι διατροφικές διαταραχές (ανορεξία, βουλιμία, διαταραχή επεισοδιακής υπερφαγίας) είναι σοβαρές και εξαιρετικά πολύπλοκες ασθένειες που μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή.

Οι διατροφικές διαταραχές σχετίζονται με σημαντικές σωματικές επιπλοκές και αυξημένη θνησιμότητα. Το ποσοστό θνησιμότητας για τα άτομα με διατροφικές διαταραχές είναι το ψηλότερο από όλες τις ψυχιατρικές παθήσεις, και είναι περισσότερο από 12 φορές από ότι για τα άτομα χωρίς διατροφικές διαταραχές.

Η εφηβεία αποτελεί μια περίοδο αιχμής στην εμφάνιση διατροφικών διαταραχών, παρόλο που οι διατροφικές διαταραχές εμφανίζονται σε παιδιά και ενήλικες, άντρες και γυναίκες, ανεξαρτήτου πολιτισμικής προέλευσης. Πιο συχνά επηρεάζονται τα κορίτσια / γυναίκες παρά τα αγόρια / άντρες.

Οι διατροφικές διαταραχές είναι πολύπλοκες καταστάσεις, που μπορούν να προκύψουν από συνδυασμό μακροχρόνιων συμπεριφορικών, σωματικών, συναισθηματικών, ψυχολογικών διαπροσωπικών και κοινωνικών παραγόντων. Όμως, μόλις ξεκινήσουν, μπορούν να δημιουργήσουν ένα αυτοδιαιωνιζόμενο κύκλο σωματικής και συναισθηματικής καταστροφής.

Προειδοποιητικά σημεία:

Τα προειδοποιητικά σημεία ή χαρακτηριστικές συμπεριφορές μπορεί να είναι δύσκολο να ανιχνευθούν λόγω και του αισθήματος ντροπής ή / και ενοχής σε σχέση με τη διατροφική συμπεριφορά και άρα απόκρυψης / συγκάλυψής τους από το άτομο. Ένα άτομο με διατροφικές διαταραχές μπορεί να έχει διαταραγμένες διατροφικές συμπεριφορές σε συνδυασμό με ανησυχίες για το σώμα, το βάρος, τη διατροφή και την εικόνα σώματός του.

Τα προειδοποιητικά σημεία αφορούν αρχικά στη συμπεριφορά και την ψυχολογία του ατόμου και μετά παρουσιάζονται και σωματικά προειδοποιητικά σημεία όπως:

• Ξαφνική ή απότομη απώλεια βάρους
• Συχνές αλλαγές στο βάρος (αυξομειώσεις)
• Ευαισθησία στο κρύο (αίσθημα κρύου ακόμα και όταν είναι ζέστη)
• Απουσία ή διαταραχή της εμμήνου ρύσης
• Σημάδια συχνών εμετών – πρησμένα μάγουλα / σιαγόνα, κάλοι στις αρθρώσεις, προβλήματα στα δόντια
• Λιποθυμίες, ζαλάδες
• Κόπωση – συνεχές αίσθημα κούρασης, δυσκολία στη διεκπεραίωση φυσιολογικών δραστηριοτήτων

Τι μπορούμε να κάνουμε σε πρώτο στάδιο για να βοηθήσουμε ως οικογένεια;

Παραδόξως, οι διατροφικές διαταραχές δεν έχουν πράγματι να κάνουν με το φαγητό – με τις γεύσεις ή τον τρόπο μαγειρέματος. Έτσι δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε φαγητά που μπορεί να κινήσουν το ενδιαφέρον ή να είναι διατροφικά κατάλληλα. Κατ’ ακρίβεια, όσο πιο εύγευστο και λαχταριστό είναι ένα φαγητό, τόσο πιο πιθανόν είναι το άτομο να νιώσει ενοχή ή άγχος που του κινήθηκε το ενδιαφέρον.

Ο στόχος είναι η οικοδόμηση της εμπιστοσύνης μεταξύ εσάς και του παιδιού, έτσι μην μπείτε ποτέ στο πειρασμό να «κρύψετε» περισσότερες θερμίδες στο φαγητό που φτιάξατε ή να πείτε ψέματα για τα συστατικά ενός γεύματος. Το πιθανότερο είναι ότι το παιδί έχει αρκετές γνώσεις για την θερμιδική περιεκτικότητα του φαγητού και άρα πιθανόν να σταματήσει να τρώει οτιδήποτε ετοιμάσετε αν νιώθει ότι δεν μπορεί να σας εμπιστευθεί.

Συνεχίστε να μαγειρεύετε με τον ίδιο τρόπο που μαγειρεύατε και πριν χωρίς να αλλάξετε τις δικές σας διατροφικές συνήθειες. Όμως είναι σημαντικό να θυμούμαστε ότι το παιδί θα αντιγράψει τις δικές σας συνήθειες (άραγε έχετε εσείς αλλάξει τις διατροφικές σας συνήθειες με πιθανά ακραίο τρόπο;)
Είναι σημαντικό το παιδί να είναι παρών στο γεύμα της οικογένειας έστω και αν δεν τρώει ακόμα μαζί με την οικογένεια.

Αναγνωρίστε ότι το παιδί μπορεί να σας συμπεριφέρεται με σκληρό τρόπο κατακρίνοντας σας ότι δεν μαγειρεύετε καλά ή ότι το φαγητό δεν είναι καλό ή ότι εσείς είσαστε η αιτία της διατροφικής διαταραχής.

Αποφύγετε τη μουρμούρα στο τραπέζι. Αν είναι δυνατό καθορίστε τι θα φάει το παιδί πριν την έναρξη του γεύματος και μετά μην σχολιάσετε κατά τη διάρκεια του γεύματος.

Συζητήστε τη σημασία της ισορροπημένης διατροφής όπου η ποικιλία τροφών είναι απαραίτητη, έστω και αν το παιδί καταφέρνει να φάει μόνο μικρές ποσότητες.

Μην υποτιμάτε οποιαδήποτε προσπάθεια από το παιδί, έστω και αν φαίνεται μηδαμινή.

Να είστε σαφείς σε σχέση με τα όρια σας – ο ρόλος σας ως γονιός / μέλος της οικογένειας είναι να δείξετε αγάπη και σεβασμό στο παιδί, όχι να το θεραπεύσετε. Ο ρόλος σας δεν είναι να κάνετε το παιδί να φάει, αλλά να βοηθήσετε να κατανοήσει καλύτερα τα προβλήματα που υπάρχουν, για παράδειγμα υποδεικνύοντας ότι ο φόβος για το φαγητό και την αύξηση του βάρους είναι μέρος του φαύλου κύκλου.

Αν το παιδί σας παρουσιάζει σημαντικό αριθμό από τα πρώιμα σημεία που αναφέρονται πιο πάνω, τότε θα ήταν καλό να αξιολογηθεί από ειδικά εκπαιδευμένη διεπιστημονική ομάδα που εξειδικεύεται στις διατροφικές διαταραχές και περιλαμβάνει παιδοψυχίατρο, κλινικό ψυχολόγο, κλινικό διαιτολόγο, παιδίατρο, εργασιοθεραπευτή και νοσηλευτές ψυχικής υγείας.